เชื่อมั่น แต่..........

ผู้เขียนตั้งความคาดหวัง

อยากให้ อำเภอเข้มแข็ง

อยากให้ ตำบลเข้มแข็ง

ตำบล และ อำเภอ จึงต้องช่วยกันผนึกกำลังคิด และ แสดงความคิดเหล่านั้นให้ปรากฎ ให้ชัดเจน

ไม่อย่างนั้น ท่านจะถูก กลืนกิน จนหมดสิ้น

เพราะมีคนมากมายต้องการ ครอบงำ ความคิดคนอื่น

อยากละเมอ บอกทุกท่านว่า

จงเชื่อมั่น แต่อย่าเชื่อมัน

จงเชื่อมั่น(ในตนเอง)

แต่อย่าเชื่อมัน(ใครก็ช่างที่ไม่ใช่ตัวเรา รวมถึง มัน ที่เป็นคนละเมอด้วย)

จงเชื่อมั่น แต่อย่าเชื่อมัน

แต่อย่าให้ถึงขนาด เชื่อมั่นตนเองจน ไม่ฟังใคร (ถ้าพูดมีเหตุมีผล ก็เชื่อมันบ้างก็ได้)

หมายเหตุ

1. หัวข้อบทความนี้ ผู้เขียนได้มาจาก web site ใต้ดินแห่งหนึ่ง มีคน post ข้อความต่อเนื่องกันสรุปประเด็นที่เจ้าของกระทู้พยายามเล่าให้ฟัง ว่า จงเชื่อมั่น แต่อย่าเชื่อมัน

2. มัน ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานพ.ศ.2542 เป็น สรรพนาม แปลว่า

คําใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง สําหรับผู้ใหญ่เรียกผู้น้อย มีเด็กเป็นต้น ตามสถานะที่ควร สําหรับเรียกผู้อื่นอย่างไม่ยกย่อง และสําหรับเรียกสัตว์หรือสิ่งอื่นทั่ว ๆ ไปตามที่ควร, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓

คอมพิวเตอร์ สู้โว้ย

ผู้เขียนรู้สึกเหมือนโดน ค้อนทุบที่หัว ทุกครั้งที่ได้รับเสียงบ่นจากเจ้าหน้าที่ว่า คอมพิวเตอร์เป็น ภาระงาน ที่หนักยิ่ง

จำเป็นต้องหา นักวิชาการคอมพิวเตอร์ มานั่งทำงานที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์แทนเจ้าหน้าที่

ซึ่งเมื่อซักไซร้ในรายละเอียด ก็พบว่าปัญหาของความหนักนั้น ไม่ใช่ เพื่อแก้ปัญหาเกี่ยวกับระบบปฏิบัติการ การซ่อมเครื่อง หรือการลงระบบใดระบบหนึ่ง

แต่เป็นภาระหนักกับ การกรอกข้อมูล ที่ต้องปฏิบัติเป็นการประจำ

ซึ่งผู้เขียนค่อนข้างจะ รับไม่ได้

ยิ่งหลายท่านยังคงยืนยันว่ามีเจ้าหน้าที่ที่อายุมากแล้วไม่สามารถใช้คอมพิวเตอร์เป็น

ผู้เขียนเองก็ไม่ใช่คนรุ่นใหม่ แต่ก็ไม่ยอมเป็นคนรุ่นเก่าเด็ดขาด

คนไม่มีมือยังพยายามใช้คอมพิวเตอร์ด้วย เท้าหรือปาก

คนตาบอดยังพยายามใช้คอมพิวเตอร์ด้วยเสียงและมือสัมผัส

แล้วคนมี มือตีนครบสามสิบสอง จะยอมได้ไง

ละเมอตื่นขึ้นมายังปวดหัวอยู่เลย

สู้โว้ย