zzz...นอนละเมอที่หนองบัว...zzz
บางครั้งมนุษย์เราไม่สามารถพูดทุกอย่างที่คิดได้ การละเมอ จึงอาจเป็นหนทางหนึ่งของมนุษย์ ที่จะปลดปล่อยความเครียดสะสมออกไปได้ การฟังเสียงคนละเมอ จึงอาจล่วงรู้ความในใจที่ปกปิดของคน คนละเมอ
25530114
ถอยดีกว่า ไม่เอาดีกว่า
หากท่านย้ายไปทำงานในสถานที่ทำงานแห่งใหม่ จู่ๆมีบุคคลระดับเหนือขึ้นไป เรียกท่านไปบอกว่า
คุณไม่ต้องคิดอะไร ผมคิดไว้หมดแล้ว คุณทำตามที่ผมคิดไว้ เท่านั้นก็พอ....
นอกจากนั้น บุคคลระดับต่ำกว่า ยังบอกกับท่านด้วยความนอบน้อมว่า
ท่านอย่ามาคิดอะไรใหม่ๆ อย่าเอาประสบการณ์ที่อื่นมาใช้กับที่นี่ ที่นี่เขาพอใจกับการทำงานแบบเดิมๆนี้แหละ...
ท่านจะคิดอย่างไร ท่านจะเลือกอะไร ระหว่าง
1. สู้
2. ถอย
หากท่านเลือกข้อ 1 ท่านก็ต้องผลักดันแนวคิดของท่านไปให้ได้ แม้จะขยับเขยื้อนยาก ก็ต้องพยายาม แม้ช้า แต่ก็ต้องเคลื่อน เพราะท่านเลือกที่จะ สู้ แม้ทางเดิน จะเล็กแคบ ต้องไต่ไประหว่างผาสูง กับหุบเหวโตรกธารลึก ก็ต้องค่อยคืบ ค่อยคลานไป ค่อยแซะหาทางเดินไป อาจกระแทกหินเจ็บตัวบ้าง อาจเดินผิดทางไปเจอทางตัน ก็หันหาทางใหม่ อาจเจอทางใหญ่เดินสะดวกเข้าสักวัน ถึงหมดแรงตน ก็ยังอาจมี ฟ้าผ่า ดินถล่ม เปิดทางให้
แต่ถ้าท่านเลือกข้อ 2 ท่านก็เปิดเพลงของ อ้อม สุนิสา สุขบุญสังข์ ฟัง แล้วอย่าไปคิดอะไรมาก
ถอยดีกว่า
อ้อม สุนิสา สุขบุญสังข์
....ก็ใครจะรู้ รู้ว่าเธอมันหลายใจ ไม่บอกให้รู้ แล้วก็ใครจะรู้ได้
เธอคบคนนั้นคนนี้ และยังมีฉันห้อยท้าย ไม่รู้จะเอายังไง มันทนไม่ไหว ไม่ไหว
ถอย..ดีกว่า ไม่เอา..ดีกว่า เธอเล่นเปลี่ยนใจทุกครั้ง หลังอาหาร ก็ใครจะไปทานทนได้
ถอย..ดีกว่า..ไม่เอา..ดีกว่า ไม่อยากต่อคิวหัวใจกับเธอ ไม่รู้จะได้เบอร์อะไร
ก็กว่าจะรู้ ลึกลงไปตั้งเท่าไร แต่พอได้รู้ หายไปจนหมดหัวใจ
บอกฉัน อย่างงั้น อย่างงี้ ว่ามีแต่ฉันใช่ไหม เพิ่งรู้ว่าเป็นอย่างไร มันทนไม่ไหว ไม่ไหว
ถอย..ดีกว่า ไม่เอา..ดีกว่า เธอเล่นเปลี่ยนใจทุกครั้ง หลังอาหาร ก็ใครจะไปทานทนได้
ถอย..ดีกว่า..ไม่เอา..ดีกว่า ไม่อยากต่อคิวหัวใจกับเธอ ไม่รู้จะได้เบอร์อะไร.....
แล้วท่านหวังว่าผู้เขียนจะเลือกข้อไหน
แม้ ละเมอ ก็ไม่เคยคิดจะ ถอย
แต่ตื่นมา อ้าว ไหงถอยซะงั้น ละเพ่
ไม่อาวดีกว่า
Bye
25521130
ใส่เกียร์ว่าง
25521027
เชื่อมั่น แต่..........
คอมพิวเตอร์ สู้โว้ย
ผู้เขียนรู้สึกเหมือนโดน ค้อนทุบที่หัว ทุกครั้งที่ได้รับเสียงบ่นจากเจ้าหน้าที่ว่า คอมพิวเตอร์เป็น ภาระงาน ที่หนักยิ่ง
จำเป็นต้องหา นักวิชาการคอมพิวเตอร์ มานั่งทำงานที่เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์แทนเจ้าหน้าที่
ซึ่งเมื่อซักไซร้ในรายละเอียด ก็พบว่าปัญหาของความหนักนั้น ไม่ใช่ เพื่อแก้ปัญหาเกี่ยวกับระบบปฏิบัติการ การซ่อมเครื่อง หรือการลงระบบใดระบบหนึ่ง
แต่เป็นภาระหนักกับ การกรอกข้อมูล ที่ต้องปฏิบัติเป็นการประจำ
ซึ่งผู้เขียนค่อนข้างจะ รับไม่ได้
ยิ่งหลายท่านยังคงยืนยันว่ามีเจ้าหน้าที่ที่อายุมากแล้วไม่สามารถใช้คอมพิวเตอร์เป็น
ผู้เขียนเองก็ไม่ใช่คนรุ่นใหม่ แต่ก็ไม่ยอมเป็นคนรุ่นเก่าเด็ดขาด
คนไม่มีมือยังพยายามใช้คอมพิวเตอร์ด้วย เท้าหรือปาก
คนตาบอดยังพยายามใช้คอมพิวเตอร์ด้วยเสียงและมือสัมผัส
แล้วคนมี มือตีนครบสามสิบสอง จะยอมได้ไง
ละเมอตื่นขึ้นมายังปวดหัวอยู่เลย
สู้โว้ย