มีเจ้าหน้าที่บางท่าน วิพากษ์ ผู้เขียนว่า
เป็นคนที่เข้าพบยาก หากไม่เรียกหา อย่าได้เข้าไปพบเชียว
ผู้เขียนก็ให้เกิดอาการ งง เป็นอย่างยิ่ง
เพราะตรงกันข้ามกับที่พยายามสื่อสารมาโดยตลอด
ไม่รู้ว่าหลงยุคอยู่ หรือว่าเป็นเพราะ เลขาฯ อีก ไม่รู้ว่าคนในห้องน่ากลัว หรือคนหน้าห้องน่ากลัว (มีเลขาฯประเภท Man in Black ก็งี้แหละ)
งานหลายงานจึงคลาดเคลื่อน เพราะหลายท่าน รอ ให้เรียกหา
คงต้อง ละเมอ บอกกันชัดๆตรงนี้ ว่า เรื่องอะไรที่คุยไว้ บอกไว้ note ถามไว้ แนะนำไว้ ต้องการคำตอบด่วนจ้า
และเมื่อดำเนินการอย่างไรไปแล้ว ต้องการการรายงานด้วยจ้า
ใครที่รอว่าเมื่อไรจะเรียกมาถาม ไม่ต้องสงสัยเลย โปรดจงรู้ไว้เถิดว่า
ในใจตอนนั้นของผู้เขียนได้แต่นึกว่า มอบหมายงานไปนานแล้ว ทำไมไม่ได้ผลสักที
(แม้เวลาจะผ่านไปเพียงบัดเดี๋ยวใจ)
แปลว่าตอนที่เชิญมาพบนั้น มันมักจะ สายเกินไป
คนรู้ทัน มีอะไรสงสัย ต้องรีบไป clear
แต่บางคนก็ชอบ ลองของ แบบใครจะแน่กว่ากัน ก็ไม่ว่ากัน เพียงแค่ จะจำไว้ .....อิ อิ
แหมครั้งนี้ ละเมอ แบบลืมตาใสๆเลยนะเนี่ย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น